Widzę białe bociany,
Co przez nieboskłon lecą przed siebie.
Każdy jak malowany
Wśród jasnych przestworzy szybuje po niebie.
Słyszę szum zielonej trawy,
Cichy, ptasi śpiew
Co buszuje wśród murawy.
Głosy wprost z wysokich drzew.
Czuję zapach pięknej wiosny,
Żółty rzepak pachnie słodko.
Powiew wiatru taki radosny,
Myślę, idąc żyzną grządką.
Dotykam ziemi i mokrej trawy.
Czuję miękkość piasku i twardość kamienia,
Bieli się łabędź przepływając stawy.
Myślę nad sensem swojego istnienia.
Czuję smak spokoju, natury.
Jak smakuje życie?
Patrząc na białe chmury
Myślę należycie.
Napisała Oliwia Wilkosz, uczennica klasy 8. w roku szkolnym 2019/2020.
Inspiracją do napisania wiersza był obraz Józefa Chełmońskiego "Bociany" (1900 r.)
Wiersz przekazała do publikacji p. Ewa Karasek, nauczycielka języka polskiego